کمک به پیشرفت تمدن

مجهودات جامعه‌سازی بهائیان و دوستان‌شان صرفاً پروژه‌های اجتماعی مفیدی نیست که توسّط افرادی فداکار به اجرا گذاشته شده‌ است بلکه سعی و کوششی است بر اساس‌ این عقیده که بشریّت زمان بسیار مخصوصی از تاریخ خود را می‌گذراند. نوع انسان در طیّ تکامل خود از مراحلی مشابه کودکی و نوجوانی گذشته و اکنون به آستانۀ دوران بلوغ خود پا نهاده است. دو فرایند انفکاک‌ناپذیر، یکی تجزیه و تخریب و دیگری ترکیب و سازندگی، این تکامل را به پیش می‌برند. فرایند تجزیه و تخریب در بروز خشونت، جنگ، و فساد نمودار می‌باشد و با فرو ریختن نظمی کهنه و ناتوان همراه است، نظمی که اکنون قادر به برآوردن نیازهای یک جهان رو به بلوغ نیست. این فرایند سبب سردرگمی و رنج فراوان می‌گردد ولی به از بین بردن موانعِ برقراری وحدت در بین مردم نیز کمک می‌کند. فرایند ترکیب و سازندگی به قوای روحانی منبعث از ظهور حضرت بهاءالله مربوط می‌گردد. این قوا از یک طرف بر تعداد فزاینده‌ای از مردم در همه جا اثر می‌گذارد تا برای اتّحاد و پیشرفت کار کنند و از طرف دیگر، از طریق تلاش‌های آگاهانۀ بهائیان و دوستان‌شان به تدریج اجتماع را از نو شکل می‌دهد.

نیل به هدفِ ساختن تمدّن جدید مستلزم تغییر کامل در نحوه‌ای که اجتماع سازمان داده شده و نیز در اخلاق و رفتار افراد است. در این ارتباط، هدف تعالیم حضرت بهاءالله "ظهور تغییر و تبدیل است در ارکان عالم سرّاً و جهراً ظاهراً و باطناً"

بنا بر این لازمۀ تمدّن‌سازی پذیرش این نکته است که همۀ مردم جهان، از هر جامعه‌ای که باشند، یکی هستند. شناسایی و قبول این حقیقتِ حیاتی پیامدهای زیادی در حیات یک جامعه و در حیات گسترۀ اجتماع دارد. در این عصر، همۀ مردم جهان به نحو یکسان از فیض و رحمت الهی نصیب برده‌اند و، با همۀ تنوّع‌شان، دارای حقّ و وظیفه‌ای برابر برای کمک به ایجاد دنیایی نو می‌باشند. زمانی که روابط بین اعضای جامعه، و بین آنان و مؤسّسات به محبّت و عدالت مخصّص باشد، همه از این فرصت برخوردار خواهند بود که استعدادهای خدادادۀ خود را در راه پیشبرد خیر و سعادت اجتماع به کار برند. وقتی که دانش روحانی و علمی در دسترس همگان باشد، اعضای یک جامعه می‌توانند با کمک هم یاد بگیرند که این دانش را در حیات جمعی خود به کار برند. این مفهوم به مجهودات جامعه‌سازی بهائیان مربوط می‌گردد، مجهوداتی که در بیانیّۀ قبلی مورد بحث قرار گرفت و در بسیاری از محدوده‌های جغرافیایی، محلّه‌ها و دهکده‌ها در سراسر کرۀ زمین در حال شدّت گرفتن است. تغییراتی که این مساعی در فرهنگ ایجاد می‌کند نشان‌دهندۀ آنست که چگونه از درون تلاش‌های تعداد فزاینده‌ای از مردم برای به کار بردن تعالیم جدید الهی در حیات تعداد روزافزونی از جوامع، یک اجتماع جدید هویدا می‌گردد.

این پیامدها برای زندگی افرادی که نهایت آرزویشان کمک به پیشبرد تمدّن است نیز حائز اهمّیّت می‌باشد. هر فرد سعی می‌کند تا خصایل، صفات، و توانایی‌های یک کمک‌کنندۀ مؤثّر به پیشرفت را کسب نماید، و به جنبه‌های مختلف زندگی خود— تحصیل، کار، ازدواج، زندگی خانوادگی — حسّی قویّ از مأموریّت می‌بخشد. یک چنین فردی نهایت کوشش را به کار می‌برد تا با موازین عالی امر مبارک هماهنگی داشته باشد. یاد گرفتنِ اجتناب از هر نوع تعصّب، پای‌بندی به موازین عالی عفّت و عصمت، و نشان دادن راستی و صداقت در تمام تعاملات با دیگران، فرد را قادر می‌سازد که در مجهودِ تغییر اجتماع نقشی فعّال به عهده بگیرد. "در مساعی خود برای نیل به رشد فردی و برای رعایت تعالیم بهائی" (ترجمه) در جامعه‌ای هدف‌مند مستغرق می‌شود، جامعه‌ای که در آن اتّحاد حقیقی، دوستان را در سنین مختلف ملزم می‌سازد که یکدیگر را در نیل به سطوح بالاتری از کمالات روحانی، اخلاقی و عقلانی یاری دهند.

بنا بر این با این چشم‌انداز، شخصی که از امکانات بالقوّۀ پیام حضرت بهاءالله برای نوسازی جهان آگاه است از انتقال الهامات آن پیام به مردم دنیا و قادر ساختن آنان به قیام برای ایفای وظایف خود در مقام سازندگانِ آگاهِ یک تمدّن جدید، بدون شک شادی و سروری بی‌اندازه می‌یابد.